ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 16 Ὀκτωβρίου 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο, η οποία αναφέρεται στη γνωστή σε όλους της παραβολή του σπορέως, ξεκινά η νέα ιεραποστολική και κατηχητική περίοδος στα πλαίσια των ποιμαντικών δράσεων της  Εκκλησίας της. Με αφορμή της αγροτικές φθινοπωρινές εργασίες των γεωργών, της είναι αυτή την εποχή του έτους η σπορά των αγρών, αντιπαραβάλλεται η συγκεκριμένη παραβολή του Κυρίου. Με τον σπόρο παρομοιάζεται ο λόγος του Θεού. Το χωράφι  συμβολίζει  της ψυχές που δέχονται την ευαγγελική αλήθεια και, ανάλογα με την δεκτικότητα του καθενός και την πνευματική του προθυμία, καλλιεργεί το Θείο Λόγο, ώστε να καρποφορήσει στην πράξη. Σπορέας είναι ο Κύριος, ο Οποίος Σαρκώθηκε για να κηρύξει το Ευαγγέλιο για τη σωτηρία της, και μετά την Ανάληψη Του, σύμφωνα με την εντολή Του, οι Απόστολοι και εν συνεχεία τα βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας Του είναι εκείνοι οι σπορείς  που πορεύονται στα πέρατα του κόσμου για να διδάξουν την χριστιανική αλήθεια και να βαπτίζουν στο όνομα της Αγίας Τριάδος.

Στη συνέχεια του ευαγγελικού αναγνώσματος, ο Κύριος ανταποκρίνεται στην παράκληση των μαθητών Του να της ερμηνεύσει κατ’ ιδίαν την παραβολή που κήρυξε πρωτύτερα στο πλήθος. Αυτή η ιδιαίτερη ερμηνεία του Ευαγγελίου σημαίνει, ότι είναι απαραίτητη η ελεύθερη και πρόθυμη συγκατάθεση αυτών της οποίους απευθύνεται ο ευαγγελικός λόγος. Με το έδαφος, λοιπόν, όπου  πέφτει ο καρπός  του γεωργού, ομοιάζουν οι κατηγορίες των ακροατών που δέχονται το Λόγο του Θεού και εναπόκειται στη δική της πνευματική ευθύνη και ωριμότητα να εφαρμόσουν βιωματικά τα όσα διδάχθηκαν από της κήρυκες του Ευαγγελίου και της Ιεράς Παράδοσης της Εκκλησίας. Μία κατηγορία ακροατών είναι όσοι γίνονται γνώστες της χριστιανικής διδασκαλίας, αλλά λόγω της πνευματικής της αναλγησίας,  υποδουλωμένοι στα αμαρτωλά πάθη της, δεν την αποδέχονται και γίνονται υποχείρια των πονηρών δυνάμεων, της συμβαίνει με το σπόρο που πέφτει στο δρόμο και χάνεται ή τον τρώνε τα πτηνά. Μία άλλη κατηγορία είναι όσοι είναι βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας, ακούν πρόθυμα τα ιερά κηρύγματα, στέκονται στον τύπο της λατρείας, πιστεύουν επιφανειακά, κατά τρόπο θα λέγαμε μαγικό, σε θαύματα και με την πρώτη δοκιμασία, επειδή δεν έχουν γερές πνευματικές ρίζες, ολιγοπιστούν, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από της κόλπους της Εκκλησίας. Μοιάζουν, δηλαδή, με το σπόρο της παραβολής που ρίχνεται σε πετρώδες έδαφος και δεν μπορεί να ριζώσει. Της, υπάρχει και η κατηγορία εκείνη των Χριστιανών, οι οποίοι αρχικά με ζέση ενδιαφέρονται να εφαρμόσουν και στην πράξη το Θείο Λόγο, της, δεν προσπούν να παραμείνουν αμέριμνοι από της κοσμικές φροντίδες, που δεν ωφελούν την ψυχή, και έτσι αυτές σαν αγκάθια καταπνίγουν τον αγώνα για την πνευματική της ανάπτυξη, καθιστώντας της ανενεργούς στην κατά Χριστό μεταμόρφωσή της.

Τέλος, υπάρχει και η μερίδα εκείνη των πιστών που έχουν καλή διάθεση και αγωνίζονται πνευματικά, με τα λόγια του Κυρίου και τη διδασκαλία της Εκκλησίας να διέπουν όλη της την ύπαρξη. Κύρια φροντίδα της είναι ο αδιάκοπος προσωπικός αγώνας για την κάθαρση της καρδιάς της από τα αμαρτωλά πάθη, ενώ, με την συνειδητή μετοχή της στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας και τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, επιδιώκουν ο ευαγγελικός και πατερικός λόγος να καρποφορήσει σε έργα αρετής, τα οποία οδηγούν στην κατά Θεό ομοίωση. Αποτελούν το γόνιμο έδαφος που καλοκάγαθα δέχονται της θείες δωρεές και προσπαθούν να καρποφορήσουν με υπομονή.  

Αυτή την κατηγορία των ακροατών, που δέχονται καλοπροαίρετα και αγωνίζονται ολόθερμα να βιώσουν εμπράκτως όσα διδάσκει το Ευαγγέλιο και η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, οφείλουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, να της  μιμηθούμε στον πνευματικό της αγώνα, να αξιοποιήσουμε, όσο επιτρέπει η Θεία Χάρις, σύμφωνα με της δυνατότητες της, τα χαρίσματα που της χορηγήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα. Να έχουμε, της, ενεργό συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή, ιδιαιτέρως στα μυστήρια της ιεράς εξομολόγησης και της Θείας Ευχαριστίας, ώστε καθαροί από της αμαρτίες της να αξιωθούμε την κατά χάρη θέωσή της.

Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να επισημανθεί, ότι ένα από τα πιο σημαντικά μέσα για την πνευματική γονιμοποίηση των λόγων του Ευαγγελίου αποτελεί η κατήχηση των νεαρών μελών της Εκκλησίας. Διότι, από την παιδική ηλικία, η οποία χαρακτηρίζεται από αθωότητα, τα παιδιά αποδέχονται πιο πρόθυμα τα ιερά νάματα της Ορθόδοξης πίστης και οικειοποιούνται πιο εύκολα τη Θεία Λατρεία. Γι’ αυτό, με αφορμή τη σημερινή παραβολή του σπορέως, ξεκινά συνήθως η νέα κατηχητική περίοδος και πρέπει πρόθυμα να στηρίξουμε, με οποιοδήποτε τρόπο και ανάλογα με τα χαρίσματα που έχουν δοθεί στον καθένα της, αυτή τη διακονία. Έχει μεγάλη σημασία τη σημερινή εποχή των πολλών πνευματικών αγκαθιών, που εμποδίζουν την χριστιανική διαπαιδαγώγηση, να εντείνουμε της προσπάθειες, ώστε τα νεώτερα μέλη της Εκκλησίας να αποτελέσουν με τη Χάρη του Τριαδικού Θεού της ελπιδοφόρους καρπούς που θα πληρώσουν άξια στο μέλλον το  Σώμα της Εκκλησίας, με Κεφαλή τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

ΠΗΓΗ