ΚΤΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΣΘΑΙΟΤ

Απόστολος: Α΄Κορ. γ΄9-17

Ευαγγέλιο: Ματθ. ι δ΄ 22-34

29 Ιουλίου 2018

«Θαρσείτε Εγώ ειμί∙ μη φοβείσθε.» (Ματθ. ι δ΄27)

Έχει λεχθεί, χωρίς υπερβολή, ότι η ζωή του ανθρώπου μοιάζει με θάλασσα. Μια θάλασσα που σπάνια είναι ήρεμη, ενώ τις πιο πολλές φορές είναι γεμάτη με μικρά ή και μεγάλα κύματα, έως και φουρτουνιασμένη. Αυτή τη θάλασσα- ζωή είναι υποχρεωμένος να τη διασχίσει ο άνθρωπος προκειμένου να φτάσει στον προορισμό του. Για τη σωστή πορεία χρησιμοποιά την πυξίδα και για ασφάλεια και σταθερότητα την άγκυρα. Αν πυξίδα και άγκυρα αχρηστευθούν ή και αγνοηθούν, τότε το πλοίο δεν θα φτάσει ποτέ στον προορισμό του, με βέβαιο κίνδυνο είτε να αράξει στα βράχια, είτε και να ανεμοδέρνεται στη θάλασσα.

Όσο σημαντικά είναι για κάθε πλοίο η πυξίδα και η άγκυρα, άλλο τόσο σημαντικά είναι και για τη ζωή του ανθρώπου ο στόχος, η σωστή πορεία σε συνδυασμό με την ελπίδα και την πίστη. Θα πρέπει, λοιπόν, να καθορίσουμε από την αρχήν το στόχο μας. Θα πρέπει να ξέρουμε πού πάμε και πώς τελικά θα φτάσουμε στον προορισμό μας. Για να πετύχουμε τα πιο πάνω θα πρέπει να απαντήσουμε και σε κάποια ερωτήματα ως προς τη ζωή, όπως: «Η ζωή είναι βίος», δηλαδή είναι η ζωή με προορισμό και διάρκεια, θεμελιωμένη σε αρχές και ηθικές αξίες ή απλά είναι «βίος», περιουσία και πλούτος υλικών αγαθών;

Ισχύει αυτό που λέγεται από κάποιους ότι σκοπός ζωής είναι ……… «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν πέραν του τάφου ουδέν;».

Αν ισχύει το τελευταίο, πέραν από το γεγονός ότι μια τέτοια ζωή είναι χωρίς αξία , αφού και τα αγαθά είναι μεταβλητά και από την άλλη υποβιβάζεται και ο άνθρωπος στο επίπεδο του ζώου. Κάτι τέτοιο θα ήταν τραγικό γιατί, κατά τον Απόστολο Παύλο, «αν η Φριστιανική μας ελπίδα περιορίζεται μόνο σ’αυτή τη ζωή, τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι απ’όλους τους ανθρώπους» (Α΄Κορ. ιε΄19).

Η ζωή, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι μόνο «βίος». Η ζωή είναι «βίος» με αρχές και αξίες, αλλά με προορισμό πέραν από τον τάφο! Η ζωή, σαν πορεία δεν είναι εύκολη. Είναι δύσκολη. Όπως λέει και ο Φριστός : «Είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στη ζωή» (Ματθ. ζ΄14). Η ζωή μοιάζει πολύ με τη σημερινή ζωή των μαθητών. Δηλαδή είναι μια απέραντη θάλασσα, φουρτουνιασμένη, που με τους δυνατούς ανέμους θέτει σε κίνδυνο το πλοίο της ζωής και κατ’επέκταση και τη δική μας ζωή. ΢την κρίσιμη εκείνη ώρα διαπιστώνουμε ότι, ούτε οι δυνάμεις, αλλά ούτε και οι ικανότητές μας είναι σε θέση να μας σώσουν. Έτσι, προβάλλει το ερώτημα, «υπάρχει διέξοδος ή η μόνη λύση είναι ο καταποντισμός;».

Η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα είναι θετική. Ναι, υπάρχει διέξοδος μέσα από την καταφυγή στον Θεό. «Κύριε, σώσον με», είπε σήμερα ο Πέτρος.

Αυτή η παράκληση του Πέτρου στηρίζεται, από τη μια στην αίσθηση της παρουσίας του Θεού και από την άλλη στη βεβαιότητα ότι ο Φριστός ως Θεός  μπορεί να τον βοηθήσει. Για να υπάρχει η πιο πάνω διέξοδος πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη πίστη. Αν αυτή η πίστη εξασθενίσει τότε ο κίνδυνος του καταποντισμού είναι μεγάλος, όπως έγινε σήμερα και με τον Πέτρο.

Φρειάζεται, λοιπόν, η αίσθηση της παρουσίας του Θεού να είναι πραγματική, αλλά και ότι αυτή μπορεί να είναι σωστική. Λέγει ο Δαβίδ:

«Βλέπω τον Κύριο πάντοτε μπροστά μου∙ είναι στα δεξιά μου για να με προστατέψει» (Πράξ. β΄25). Και αυτό επιβεβαιώθηκε σήμερα με τον Πέτρο, γιατί «ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει : ολιγόπιστε, γιατί σ’έπιασε η αμφιβολία ;».

Επειδή δε η ολιγοπιστία δεν εχαρακτήριζε μόνο τον Πέτρο, αλλά και

όλους τους Μαθητές και κατ’επέκταση κι εμάς, για τούτο και ακούμε σήμερα

τον Κύριο να μας απευθύνει μια σύντομη μεν, αλλά αποτελεσματική

συμβουλή: «Θαρείτε, εγώ ειμί∙ μη φοβείσθε». Έχετε θάρρος, εγώ είμαι∙ μη

φοβάστε.

Μια συμβουλή, λοιπόν, που περιλαμβάνει τρία σημεία. Με το πρώτο

μας καλεί να έχουμε θάρρος, στοιχείο πρωταρχικό και απαραίτητο για τη

δύσκολη ώρα της δοκιμασίας. Με το δεύτερο, μας εγγυάται ότι ο ίδιος είναι

παρών και ότι αυτή η παρουσία του αποτελεί εγγύηση και βεβαιότητα για

σωτηρία. Σέλος, μέσα από την τρίτη προτροπή μας καλεί να διώξουμε τον φόβο

που είναι ένδειξη ολιγοπιστίας. Ο Απόστολος Πέτρος, που πέρασε κατά

καιρούς από τη φάση της ολιγοπιστίας, στη συνέχεια μέσα από τη δύναμη της

πίστης μπόρεσε να βγει νικητής. Γι αυτόν η δοκιμασία του καθενός είναι

παροδική και μετά από αυτήν ο Φριστός θα μας αποκαταστήσει και θα μας

δυναμώσει πνευματικά, στηρίζοντας και στεριώνοντας μας πάνω σε σωστή

βάση. (Α΄Πέτρ. ε΄10).

Αδελφοί μου, τον κίνδυνο του καταποντισμού και την εμπειρία της

ολιγοπιστίας, πέραν από τον Πέτρο και τους άλλους Μαθητές, τη ζούμε πολλές

φορές κι εμείς. Κι όμως, την ώρα που η γη φεύγει κάτω από τα πόδια μας και

νιώθουμε ότι πνιγόμαστε πραγματικά, ακριβώς εκείνη την ώρα της κραυγής

για βοήθεια αισθανόμαστε ένα χέρι να μας κρατά και να μας στηρίζει, παρά

τον δικαιολογημένο επικριτικό λόγο του Φριστού «ολιγόπιστε! Εις τι εδίστασας».

Ολιγόπιστε, γιατί σ’έπιασε αμφιβολία; Εντούτοις αισθανόμαστεε να γαληνεύει η

ψυχή μας, γιατί ακριβώς διαπιστώνουμε ότι η προσευχή και η παράκληση μας

«Κύριε, σώσον με» βρίσκει ανταπόκριση. Λοιπόν, ας μην αφήσουμε το φόβο

των ισχυρών ανέμων και των κυμάτων των προβλημάτων να μας

τρομοκρατήσουν. Μαζί με την παράκληση, « Κύριε σώσον με» ας απλώσουμε

το χέρι σ’Αυτόν, που απλώνει το χέρι για να μας βοηθήσει. Αυτός δάμασε τα

στοιχεία της φύσης, τη θάλασσα και τους ανέμους. Με τη βοήθειά Σου ας

δαμάσουμε κι εμείς την τρικυμία της ολιγοπιστίας μας. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ