Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως Απoστ. Ανάγνωσμα.: Εβρ. ια’ 9-10, 32-40 (24-12-2023)

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

Η συγκεκριμένη Κυριακή, η οποία προηγείται των Χριστουγέννων, ονομάζεται Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως και αποτελεί την κορύφωση της προετοιμασίας και τον προάγγελο της μεγάλης εορτής της Γεννήσεως του Χριστού, που κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο είναι «η μητρόπολις» των εορτών, γιατί το γεγονός που γιορτάζουμε κατ΄αυτή είναι η προϋπόθεση όλων των άλλων σταθμών της σωτηρίας μας. Αν δεν γεννιόταν ο Χριστός ούτε θα βαφτιζόταν, ούτε θα δίδασκε και θα θαυματουργούσε, ούτε θα έπασχε και θα ανασταινόταν. Ήδη με τη γέννηση του Χριστού η σωτηρία του γένους μας έχει δυνάμει συντελεσθεί.

Η θεία και η ανθρώπινη φύση έχουν ενωθεί εν Χριστώ. Ο Θεός και άνθρωπος Ιησούς Χριστός αποτελεί την ζώσαν εικόνα και την εγγύηση της μελλοντικής εν Χριστώ ανακεφαλαιώσεως των πάντων. Τα αναγνώσματα της ημέρας περιέχουν πολλά εβραϊκά ονόματα, τα οποία αποτελούν μια αλυσίδα με πρώτο κρίκο τον Αδάμ και τελευταίο το δίκαιο Ιωσήφ και σύμφωνα με το συναξάρι της ημέρας, επιτελούμε την μνήμη όλων αυτών, οι οποίοι με τις πράξεις τους ευαρέστησαν το Θεό.

Προφητείες για τη γέννηση του  Χριστού έχουμε πολλές. Ολόκληρη η Παλαιά Διαθήκη είναι γραμμένη για να αναγγείλει τον ερχομό του Σωτήρα Χριστού. Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει πως «φανερώς οι θείοι προφήτες δια πνεύματος αγίου επροφήτευσαν την ένσαρκον παρουσίαν του Εμμανουήλ».

Τις προφητείες για τη γέννηση του Χριστού τις ακούμε πολύ συχνά κατά την περίοδο των Χριστουγέννων στην υμνολογία της Εκκλησίας μας, «νυν προφητική πρόρρησις, πληρωθήναι επείγειται, μυστικώς η φάσκουσα. Και συ Βηθλεέμ γη Ιούδα, ουδαμώς υπάρχεις ελαχίστη εν τοις ηγεμόσι» (τροπάριο της Α’ ώρας της εορτής) που μας θυμίζει την προφητεία του Μιχαίου (5, 1-3). Επίσης σε άλλο τροπάριο ο ποιητής, αφού περιγράψει το γεγονός της γεννήσεως του Χριστού, θα καταλήξει: «τότε των προφητών εκπληρούτο το κήρυγμα» (Δοξαστικό των αποστίχων της εορτής), δηλαδή εκπληρώθηκε το κήρυγμα των προφητών που μίλησαν για τη γέννηση του Θεανθρώπου. Στο συγκεκριμένο αποστολικό ανάγνωσμα ο απὀστολος Παύλος αναφέρει τους προφήτες οι οποίοι προανήγγειλαν «το της ευσεβείας μυστήριον» (Α’ Τιμ. 3,16). Οι πνευματοφόροι αυτοί  άνδρες, εξαιτίας της πίστεως  που είχαν για το Θεό, υπέστησαν πολλά, «υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι (Εβρ. 11,37). Παρ’ όλες τις ταλαιπωρίες «ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρειττόν τι προβλεψαμλενου» (Εβρ. 11,39) Την τελείωση των ανθρώπων την προκάλεσε η γέννηση του Ιησού Χριστού, ενώ την προετοιμασία του γένους μας να δεχτεί τον Κύριο την ανέλαβαν και την πραγματοποίησαν οι προφήτες.

Οι προφήτες λοιπόν της Παλαιάς Διαθήκης που μίλησαν για την έλευση του Κυρίου στον κόσμο ήταν όργανα του Θεού. Είναι μυστήριο πως «την μήπω αποτελεσθείσα βουλήν του Θεού» (Γρηγόριος ο Παλαμάς), την είχαν γνωρίσει και αναγγείλει στον κόσμο. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Χριστός αποκάλυπτε τον εαυτό του «ασάρκως», με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος στους προφήτες. Αργότερα εμφανίστηκε και «ενσάρκως». Οι προφήτες, λέει ο Μέγας Βασίλειος, έγιναν κάτοπτρα της θείας ενέργειας. Οι προφήτες ονομάζονταν «οι έμπροσθεν βλέποντες», επειδή έβλεπαν ως παρόντα τα μέλλοντα.

Οι προφητείες όπως αναφέραμε που αφορούν στη γέννηση του Ιησού είναι πολλές. Ο προφήτης Ιερεμίας στο βιβλίο του Βαρούχ γράφει: «Μετά τούτο επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συναναστράφη» (3,38). Παρουσιάζεται εδώ ο Κύριος να συναναστρέφεται και να έχει επικοινωνία με τους ανθρώπους. Ο προφήτης Αββακούμ μας δίνει λεπτομέρειες από το γεγονός της θείας ενσαρκώσεως: «Κύριε εισακήκοα την ακοήν σου και εφοβήθην, κατενόησα τα έργα σου και εξέστην. Εν μέσω δύο ζώων γνωσθήσθη…»(3,2). Ο Χριστός θα αναγνωρισθεί ανάμεσα σε δύο ζώα, που θα φανερώσουν  την ταπείνωσή του. Πολλές οι προφτείες της Παλαιάς Διαθήκης, στις οποίες μπορούμε να ανατρέξουμε…

Εάν οι προφήτες με εκείνα τα σημάδια της παρουσίας του Θεού, έπαιρναν δύναμη και αψηφούσαν «στόματα λεόντων, δύναμιν πυρός, παρεμβολάς αλλοτροίων», πολύ περισσότερο εμείς μέσα στην Εκκλησία, που έχουμε ζωντανή την παρουσία του Κυρίου και ενωνόμαστε μαζί του με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, «ουδέν δει λοιπόν δεδοικέναι, ουδέν τρεμείν, αλλ’ υπέρ απάντων θαρρείν» (αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος). Δεν ζούμε μέσα στην αβεβαιότητα της αναμονής εμείς αλλά μέσα στη χαρά της παρουσίας του Κυρίου.

ΠΗΓΗ