ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ἡ τρίτη Κυριακή ἀπό τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀφιερωμένη στήν τιμή καί τήν ἱερή μνήμη τῶν Μυροφόρων γυναικῶν, τοῦ ἐξ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, κρυφοῦ μαθητῆ τοῦ Κυρίου, καί τοῦ εὐσχήμονος βουλευτῆ Νικοδήμου, τοῦ νυκτερινοῦ μαθητῆ τοῦ Κυρίου, μαρτύρων τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων αὐτῶν μαρτύρων ἀποκαλύπτουν τήν οὐσία καί τήν δύναμη τῆς πίστεως, τόν ὀντολογικό δεσμό καί τήν κοινωνία ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο.

Τό νόημα τῆς πίστεως

Ἡ πίστη εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἡ ἐνδημία καί παρουσία τοῦ πιστεύοντος στόν Θεό καί τοῦ Θεοῦ μέσα σ᾽ αὐτόν πού πιστεύει, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς συνεργίας ἀνθρώπου καί Θεοῦ. Διά τῆς πίστεως ἀναγεννηθήκαμε καί διά τῆς πίστεως ἑνωθήκαμε μέ τόν Χριστό, γίναμε μέτοχοι καί κοινωνοί στήν καινή Του θεωθεῖσα ἀνθρώπινη φύση καί στήν θεία Ζωή Του, καί ἑπομένως «Θείας κοινωνοί φύσεως» (Β΄ Πέτρ. 1,4).

Μόνο μέ αὐτή τήν ἁγία πίστη τοῦ Χριστοῦ μας, πού εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἑνώσεώς μας μέ τόν Θεό, μποροῦμε νά ἀντέχουμε καί νά δίνουμε τήν μαρτυρία τοῦ Κυρίου, νά μάθουμε τί εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά μήν φοβόμαστε, νά γνωρίζουμε πόσο ὑπεύθυνη εἶναι ἡ ζωή μας ὡς Χριστιανῶν, καί νά σηκώνουμε τόν λίθο, ὅπως Ἄγγελος Κυρίου ἀπεκύλισε τόν λίθο ἀπό τήν θύρα τοῦ μνημείου τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

Τί ζητάει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς;

Kαί σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἀναγγέλλει στόν κόσμο τήν ὕπαρξη τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί τήν ἐλπίδα τῆς ἐλεύσεως τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στήν ἱστορία. Ὁ Θεός εἶναι Θεός ἐλέους καί φιλανθρωπίας, συγχώρεσης καί στοργῆς. Ἀπό ἄπειρη ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο ὁ Θεός Αὐτός καταλύει τά σκοτάδια τοῦ ἅδη, γιά νά φωτισθεῖ τό κάλλος τοῦ προσώπου καί νά φανερωθεῖ ἡ ὡραιότητα τοῦ κόσμου. Ὁ Θεός δέν ζητᾶ τίποτε ἄλλο παρά μόνο ἐμπιστοσύνη καί ἀνταπόκριση στό κάλεσμά Tου. Αὐτό πού σώζει τόν ἄνθρωπο, πού τόν ἀφήνει ἀκέραιο, μή ὑποκείμενο στήν φθορά καί τόν θάνατο, εἶναι ἡ κίνηση αὐτοπροσφορᾶς καί αὐτοπαραδόσεως στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Tότε ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ ἔχει νικήσει τόν φόβο, γίνεται, μέ πνευματική ἀνδρεία, μάρτυς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γράφει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Πρῶτα (ὁ Ἄγγελος) ἀπαλλάσσει τίς μυροφόρες ἀπό τόν φόβο καί ἔπειτα ὁμιλεῖ περί ἀναστάσεως... Ἀφοῦ τίς ἀπήλλαξε, λοιπόν, ἀπό τόν φόβο, καί μέ τά λόγια καί τήν ἐμφάνισή του..., ἐπρόσθεσε λέγων “γνωρίζω ὅτι ζητεῖτε τόν Ἰησοῦ τόν Ἐσταυρωμένο”.

Καί δέν ντρέπεται νά Τόν ἀποκαλεῖ Ἐσταυρωμένο, διότι αὐτό ἦταν ἡ ἀπαρχή τῶν ἀγαθῶν. “Ἀνέστη!”. Καί ἐκεῖνες ἐξῆλθαν ἀπό τό μνῆμα μέ χαρά καί φόβο, διότι εἶδαν καταπληκτικό καί παράδοξο πράγμα, κενό τόν τάφο, ὅπου προηγουμένως Τόν εἶχαν δεῖ νά ἐνταφιάζεται».

Μυροφόροι καί ἀναστημένοι ἄνθρωποι

Ἡ κρίση τῆς ἐποχῆς μας δέν εἶναι παρά μόνο πρόκληση νά ἐμβαθύνουμε στό μυστήριο τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ «γνῶναι Αὐτόν καί τήν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ καί τήν κοινωνίαν τῶν παθημάτων Αὐτοῦ» (Φιλιπ. 3,10). Νά γίνουμε κι ἐμεῖς μυροφόροι. Γιατί, μυροφόροι δέν εἶναι μόνο οἱ γυναῖκες ἐκεῖνες πού πῆγαν στόν Τάφο τοῦ Χριστοῦ μέ μύρα, ἀλλά εἶναι ὅλη ἡ ἀνθρώπινη φύση μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ἰδιαιτέρως ὅσοι ζοῦν μυστηριακά μέσα στήν Ἐκκλησία.

Πρός ὅλους ἐσᾶς εὐαγγελιζόμαστε τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τήν ἰσχυρή παράκλησή μας, ἐπαναλαμβάνοντας τούς λόγους τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου πρός τίς Μυροφόρες: «Χαίρετε. Εἰρήνη ὑμῖν!».

Ὁ Φ. Ἀ.

ΠΗΓΗ