ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (08.09.2024)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

8 Σεπτεμβρίου 2024

«Τάδε λέγει Κύριος» (Ἠσ. 19,4).

Μέ αὐτά τά λόγια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἄρχιζαν τό κήρυγμά τους οἱ θεοφώτιστοι Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τότε φῶς ὑπερκόσμιο διαπερνοῦσε σάν πάμφωτη ἀστραπή τά σκοτάδια τῆς ἀγνοίας. «Ἀκούσατε τόν λόγον Κυρίου – προσέχετε τόν λόγον Θεοῦ» (Ἠσ. 1,10). Αὐτά σᾶς λέγει ὁ Κύριος (Ἰερ. 9,7), (Ἰεζ. 23,35). «Ἄκουε οὐρανέ καί ἐνωτίζου ἡ γῆ ὅτι Κύριος ἐλάλησεν» (Ἠσ. 1,2). Ἡ θεοφώτιστη διάνοιά τους ἀπεκάλυπτε στούς συνανθρώπους τους τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ.

Τήν ἴδια ἐποχή καί στόν ἀρχαῖο εἰδωλολατρικό κόσμο πνεύματα ἐξαίρετα, ὅπως ἦσαν οἱ φιλόσοφοι, «ζητοῦσαν τόν Κύριον, γιά νά Τόν ψηλαφήσουν μέ τήν σκέψη τους καί νά Τόν βροῦν» (Πράξ. 17,27). Πρίν νά ἐνανθρωπίσει ὁ Κύριος καί εὑρεθεῖ ἀνάμεσά μας στή γῆ, σπέρματα, ἴχνη μόνο ἀληθείας συναντοῦμε στίς διδασκαλίες αὐτῶν τῶν σοφῶν. Ὁ Θεός ἔδωσε, κατά κάποιο τρόπο, τότε σέ πνεύματα καλοπροαίρετα ψήγματα τῆς ἀληθείας Του. Ὁ Σωκράτης διακηρύττει ὅτι «ἡ κάθοδος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀναγκαία, ὥστε δέον νά προσδοκᾶται μετά βεβαιότητος». Ὁ Αἰσχύλος, διά στόματος τοῦ Προμηθέως Δεσμώτου, ἀναμένει «Θεόν Λυτρωτήν, ὁ ὁποῖος θά γεννηθεῖ ἐκ Παρθένου, αὐτός θά καταλύσει τό κράτος τῶν παλαιῶν θεῶν καί θά ἀφανίσει αὐτούς» καί ὁ Κομφούκιος στήν Κίνα διδάσκει: «ἐάν ἤρχετο ἕνας θεόπεμπτος Βασιλεύς θά ἐπιτυγχάνετο ἡ ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων εἰς τό ἀγαθόν». Παντοῦ δημιουργεῖται ἡ νοσταλγία καί ἡ πίστη στήν ἔλευση τοῦ Θεοῦ-Λυτρωτῆ. Ὁ Κύριός μας στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή μᾶς λέγει: «Κανείς ἀπό τούς ἀνθρώπους δέν ἔχει ἀνεβεῖ στόν οὐρανό, γιά νά μάθει τά ἐπουράνια καί νά τά διδάξει, παρά μόνον Ἐκεῖνος, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό καί ἔγινε μέ τήν ἐνανθρώπησή Του υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ τώρα εἶναι στήν γῆ, ἐξακολουθεῖ ὡς πανταχοῦ παρών Θεός νά εἶναι καί στόν οὐρανό» (Ἰω. 3,13). Τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου εἶναι ἀπό τόν διάλογο πού εἶχε μέ τόν κρυφό μαθητή Του τόν Νικόδημο. Αὐτές τίς ὑψηλές καί ὑπερκόσμιες ἀλήθειες, πού ἀναφέρονται σέ θρησκευτικά θέματα, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μόνο Ἐγώ θά μποροῦσα νά τίς διδάξω. «Κανείς ἀπό τούς Ἁγίους Προφῆτες καί Διδασκάλους τοῦ παρελθόντος δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό γιά νά μάθει τά ἐπουράνια πράγματα καί νά τά διδάξει. Καί εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ἐκεῖνο τό εὐλογημένο βράδυ ὁ Νικόδημος δυσκολεύθηκε, παρά τήν θεολογική του παιδεία καί ἀγαθή του διάθεση, νά καταλάβει ἀπόλυτα τά νοήματα τοῦ Διδασκάλου του. Ἀργότερα, ὅμως, ὅταν θά ἀξιωθεῖ νά κηδεύσει σεμνοπρεπῶς τόν Κτίστη καί Δεσπότη του, ὅταν προπάντων θά Τόν δεῖ ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί θά δεχθεῖ στή ψυχή του τήν ζωογόνο αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τότε δέν θά ἔχει τήν παραμικρή ἀμφιβολία, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ μοναδικός καί ἀνεπανάληπτος Διδάσκαλος τῆς ἀληθείας. Κανείς δέν μπόρεσε ἀπόλυτα νά μᾶς φανερώσει τά ἐπουράνια. Ἀλήθειες, δηλαδή, πού ἀναφέρονται στό μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας, στήν πνευματική ἀναγέννησή μας, στήν ποθητή εἴσοδό μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τήν μοναδική αὐτή καί ἀνεπανάληπτη καί σωστική σοφία μόνο «ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς» μπόρεσε νά μᾶς διδάξει.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ ἐνυπόστατη ἀλήθεια. «Ἐγώ εἰμί ἡ Ἀλήθεια» (Ἰω. 14,6) μεγαλοπρεπῶς διακήρυξε. Ἀπό αὐτήν ἐκπηγάζει τό Πάθος καί ἡ Σταύρωσή Του. Αὐτά ἀποτελοῦν τήν κεφαλαιώδη πράξη Του γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Σωτήρας πάσχει ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ὄχι γιατί εἶναι ἔνοχος, πάσχει γιά ἐμᾶς: «Ἐτραυματίσθη διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν» (Ἠσ. 53,4-5). Ὁ χριστιανισμός εἶναι ἡ ἀποκεκαλυμμένη θρησκεία τοῦ Σταυροῦ. «Ἰδού γάρ διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῳ κόσμῳ». Γι’αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία ὀρθῶς ψάλλει καί ὑμνεῖ τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ:«Ἡ ἀνίκητος καί ἀκατάλυτος καί θεία δύναμις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ μή ἐγκαταλείπεις ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς». Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ὁδός τῆς δόξης. Εἰς τόν Σταυρόν «δοξάζεται ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου καί ὁ Θεός δοξάζεται ἐν Αὐτῷ» (Ἰω. 13,31). Κηρύσσομεν Ἰησοῦν Χριστόν καί τοῦτον ἐσταυρωμένον», ἀναφωνεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Α΄Κορ. 2,2). Ἀλλά καί ἡ Ἐκκλησία συσχέτισε ὅλα τά σωτηριολογικά μυστήρια μέ τήν Σταυρική θυσία τοῦ Ἀρχηγοῦ της. «Βαπτιζόμεθα εἰς τόν θάνατον Αὐτοῦ καί ἐσθίομεν καί πίνομεν σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ» (Ρωμ. 6,3). Τά σπλάχνά μου φλέγονται ὁρώσης Σου τήν Σταύρωσιν» ἀναφωνεῖ καί ἡ Πάναγνος Θεομήτωρ, τῆς ὁποίας τήν ἁγία της γέννηση ἑορτάζουμε σήμερα. Ἀπό τήν ἄσπιλη κύησή της θά γεννηθεῖ ὁ Προαιώνιος Λόγος αὐτή ἡ Ἀλήθεια καί ἡ σωτηρία μας.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς συμπεραίνει: Μέ τόν Χριστόν ὡς τόν σεσαρκωμένον Θεόν Λόγον, ἡ αἰώνια Θεία Ἀλήθεια εἰσέρχεται ὁλόκληρος εἰς αὐτόν τόν κόσμον. Διό καί ἐλέχθη εἰς τό Θεῖον Εὐαγγέλιον: «Ἡ ἀλήθεια διά Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» (Ἰω. 1,17).

Χριστιανοί μου,

ὁ πνευματικός αὐτός θησαυρός, φυλάσσεται ὡς ἀνεκτίμητη, αἰώνια παρακαταθήκη στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι «ὁ στῦλος καί τό ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄Τιμ. 3,15). Εἶναι τό Εὐαγγέλιο, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἑρμηνεύεται ἀλαθήτως. Ἡ ἀμώμητος ὀρθόδοξος πίστις μας διακηρύσσεται ἀπαρασάλευτη εἰς τούς αἰῶνες ὡς ἡ μία καί μοναδική ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Αὐτήν τήν ζωηφόρο Ἀλήθεια πού εἶναι ὁ Κύριος, μᾶς τήν προσφέρει, ἀφειδόλεφτα καί ἐλεύθερα, ἡ Μητέρα Ἐκκλησία ὡς Ἄρτο ζωῆς πού πράγματι «καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει» (Ψαλμ. 103,15). Εἶναι ἡ ἀλήθεια, «πού μᾶς ἐλευθερώνει» (Ἰω. 8,32), καθώς μᾶς ὁδηγεῖ ἔξω, μακριά ἀπό τά σκοτάδια τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας.

Εἴθε νά τόν ἀξιοποιήσουμε, ὅσο καλύτερα μποροῦμε στή καθημερινή ζωή μας, ζῶντας τόν ἐνάρετο χριστιανικό βίο, συνῳδά μέ τή χαροποιό γραφίδα τοῦ ποιητῆ: Ἀλήθειες πού σᾶς ἔχω πάρει ἀπό τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, καί σᾶς φυλάω μέ τό καμάρι καί τή λαχτάρα τοῦ πιστοῦ, καί νά μοῦ λέτε τά τραγούδια μέσ’ στ’ ἁπαλόφωτο πρωϊνό, πού θά μοῦ ψάλλουν τ’ ἀγγελούδια μιά θείαν αὐγή στόν οὐρανό. Ἀμήν!

ΠΗΓΗ