ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ’ ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ)

Απόστολος: Α΄ Κορ. στ΄12 – 20

Ευαγγέλιον: Λουκ. ιε΄ 11 - 32

28 Φεβρουαρίου 2021

Δεν εκτίμησε ό,τι είχε στο πατρικό του σπίτι ο νεώτερος υιός του σημερινού Ευαγγελίου. Γι’ αυτό και απαίτησε το μερίδιο της κληρονομιάς του από τον πατέρα του και «ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν». Αυτή είναι η πρώτη αμαρτία που έκανε ο δεύτερος υιός. Να φύγει από το σπίτι του Πατέρα του, γιατί νόμιζε πως θα τα κατάφερνε και μόνος του.

Τα χρήματα, όμως, γρήγορα τελείωσαν, οι «φίλοι» τον εγκατέλειψαν και αυτός κατρακύλησε στη δεύτερη αμαρτία, στον βούρκο, στον εξευτελισμό και στην απόγνωση, φτάνοντας στην άθλια κατάσταση να τρώει από τα ξυλοκέρατα των χοίρων που έβοσκε.

Αυτό που έπαθε ο άσωτος νέος είναι το κατάντημα κάθε ανθρώπου που απομακρύνεται από τον πατέρα του, τον Θεό, και το σπίτι του, που είναι η Εκκλησία.

Κάποτε, όμως, βρήκε τη δύναμη να συνέλθει και να πει: «ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου». Θυμήθηκε πως ζούσαν οι δούλοι του πατέρα του και κατάλαβε πως ήταν χίλιες φορές προτιμότερο να σταθεί στα πόδια του, παρά να είναι δούλος σε ξένα χέρια. Χωρίς αναβολή, λοιπόν, πήρε το δρόμο της επιστροφής. Το δρόμο για να ομολογήσει, με συντριβή και ειλικρίνεια το μεγάλο λάθος που έκανε.

Το ίδιο, όμως, δεν συμβαίνει και σήμερα; Πολλοί νέοι ζητούν, δήθεν, την ελευθερία τους από την οικογένειά τους, για να κάνουν τη δική τους ανεξάρτητη ζωή; Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Πέφτουν και χάνονται ή απελπίζονται και προσπαθούν να βρουν διάφορους τρόπους διαφυγής και υποκατάστατα για να δικαιολογήσουν τον ξεπεσμό τους.

Δεν προσπαθούν να γιατρεύσουν, και να εξιλεώσουν τη ψυχή τους. Να επιστρέψουν με μετάνοια και συντριβή και να επανορθώσουν. Να πέσουν στα γόνατα και να ζητήσουν το έλεος του Θεού, να πουν «Πάτερ, ήμαρτον», Θεέ μου έφταιξα! Πέφτω στα γόνατα και Σου ζητώ ταπεινά συγγνώμη, όπως ταπεινώθηκε και ο άσωτος νέος.

«Πάτερ, ήμαρτον». Την ευλογημένη αυτή φράση, όταν την προφέρουμε, όλα επανορθώνονται. Η Θεία χάρη και το έλεος φωτίζει την ψυχή μας και μας ανακουφίζει.

Η παραβολή αυτή, που διαβάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, δεν ονομάζεται μόνο Κυριακή του Ασώτου, αλλά και Κυριακή του εύσπλαχνου Πατέρα, γιατί ο Πατέρας περίμενε την επιστροφή του υιού του· και όταν τον διέκρινε να έρχεται από μακριά, έτρεξε αυτός πρώτος να τον συναντήσει και να τον υποδεχθεί. Έπειτα διέταξε τους δούλους του: «Ἐνδύσατε αὐτόν τήν στολήν τήν πρώτην» «Ὁ υἱός μου οὗτος νεκρός ην και ανέζησε». Ήταν νεκρός πνευματικά και ξαναβρήκε ζωή.

Με πόση χαρά παρακολουθούμε το ευχάριστο τέλος της επιστροφής του στο πατρικό σπίτι και πόσο, όμως, λυπούμαστε όταν γνωρίζουμε πόσοι λίγοι σκεπτόμαστε να ακολουθήσουμε τον ίδιο αυτό δρόμο, τον δρόμο της επιστροφής και της μετάνοιας! 

Τι είναι αυτό, όμως, που μας κρατά μακριά από την επιστροφή; Ένας μόνο, ο διάβολος και η αμαρτία στην οποία μας οδηγεί. Αλλον τον εμποδίζουν με την αναβολή, άλλον με την αμφιβολία, άλλον με την απόγνωση και την ντροπή και άλλον με τον φόβο της ειρωνείας από τους οικείους, συγγενείς και φίλους.

Ο διάβολος πολεμά με πολλούς τρόπους την επιστροφή και την μετάνοιά μας, προσπαθώντας έτσι να ματαιώσει τη σωτηρία μας. Γι’ αυτό και εμείς πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να μην αφήνουμε την ψυχή μας αβοήθητη. 

Να νιώθουμε και να πιστεύουμε ότι ο εύσπλαχνος, ουράνιος Πατέρας μας, μάς περιμένει. Να τρέξουμε, με συντριβή και εμπιστοσύνη, στην αγκαλιά Του, που είναι γεμάτη με την άπειρη αγάπη Του και να Του ζητήσουμε, μέσα από την εξομολόγηση, τη συγχώρηση για τα δικά μας λάθη, και τις μικρές ή μεγάλες αμαρτίες μας. Και να είμαστε σίγουροι ότι θα συγχωρήσει και εμάς, όπως συγχώρησε και τον άσωτο νέο και θα μας αποκαταστήσει πάλι στον Παράδεισο, όπου ο άνθρωπος θα ζει αιώνια μαζί Του, όπως είναι και το σχέδιο της Θείας Οικονομίας Του.

Η σημερινή παραβολή έχει σκοπό να μας διδάξει, πρώτα, την άπειρη αγάπη που έχει ο Θεός για όλους τους ανθρώπους, περισσότερο, όμως, για τους αμαρτωλούς και, ύστερα, ότι όταν ο άνθρωπος δεχτεί μέσα του τη θεία αγάπη, τότε ο δρόμος της αληθινής μετάνοιας είναι εύκολος.

Να έχουμε, λοιπόν, στη σκέψη μας τη σκηνή του Ευαγγελίου όπου ο Πατέρας «δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν». Η αγάπη στο μεγαλείο της! Δεν είναι τραγικό λάθος να έχουμε ένα τέτοιο Πατέρα και εμείς να Τον περιφρονούμε και να Τον αποφεύγουμε;

Η Εκκλησία μας, όλη αυτή την ευλογημένη περίοδο του Τριωδίου μάς καλεί να πάρουμε και εμείς τον λυτρωτικό δρόμο της επιστροφής, με αυτοκριτική, αυτογνωσία, συντριβή καρδίας και αληθινή μετάνοια. Μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε ότι η κατάστασή μας είναι δύσκολη και ότι πρέπει να σταματήσουμε τον κατηφορικό δρόμο που πήραμε ο οποίος μας οδηγεί στην αμαρτία και την καταστροφή. 

Να θυμηθούμε την καταγωγή μας, ότι είμαστε τα αγαπημένα παιδιά του Μεγάλου Βασιλέα Θεού και κληρονόμοι της επουράνιας Βασιλείας Του. Να κατανοήσουμε ότι ο Πατέρας μας είναι στοργικός και μας περιμένει πάντοτε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για να τρέξει να μας προϋπαντήσει.

Να βγάλει από πάνω μας τα βρωμερά κουρέλια της αμαρτίας και της φθοράς, διότι έτσι καταντήσαμε την πρώτη στολή της ψυχής μας, και να μας ντύσει με τα ενδύματα της λαμπρότητας.

Να βάλει στο χέρι μας το πολύτιμο δακτυλίδι των αρραβώνων μας με την αιώνια ζωή. Να μας προσκαλέσει για να καθίσουμε στο τραπέζι μαζί Του για να απολαύσουμε τα πλούσια αγαθά Του, προκειμένου να γιορτάσουμε όλοι μαζί τον γυρισμό μας στο πατρικό μας σπίτι.

Ο ίδιος ο Κύριος μας βεβαιώνει πως με την επιστροφή του αμαρτωλού στον Θεό, οι άγγελοι πανηγυρίζουν στον ουρανό και χαίρονται για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου.

π. Μάριος Πολυκάρπου

ΠΗΓΗ