ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

25 Μαΐου 2025

«καί ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου... ὅτι Κύριος ἐλάλησε» (Ἠσαΐου 40,5)

Ὁ Θεός στή Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διά στόματος τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου ἀναφωνεῖ: «Ἰδού ἀκούεται φωνή ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος βοᾶ στήν ἔρημο καί λέγει· ἑτοιμάσατε τήν ὁδό, διά τῆς ὁποίας θά διέλθει ὁ Κύριος. Καταστήσατε εὐθεῖς τούς δρόμους τοῦ Θεοῦ μας...καί θά φανεῖ ἡ δόξα τοῦ Κυρίου. Κάθε ἄνθρωπος θά δεῖ τή σωτηρία, πού ὁ Θεός θά προσφέρει» (Ἠσαΐου 40,3-5). Αὐτή ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε μέ τή γέννηση τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τρεῖς εὑρέσεις τῆς Τιμίας Κεφαλῆς αὐτοῦ.

Ἡ Α΄καί ἡ Β΄ ἑορτάζονται στίς 24 Φεβρουαρίου· ἡ ἐκταφή τῆς πρώτης ἔγινε κοντά στό ἀνάκτορο τοῦ Ἠρώδου, ὅπου εἶχε ταφεῖ. Ἀργότερα, μετεφέρθη στήν Κωνσταντινούπολη. Λόγῳ ταραχῶν, μετεφέρθη στήν Ἔμεσα τῆς Συρίας, ὅπου ἀπεκρίβη σέ σπήλαιο καί ἀνευρέθη μετά ἀπό 50 χρόνια (452 μ. Χ.). Αὐτή εἶναι ἡ δεύτερη εὕρεση. Ἀργότερα, καί λόγῳ τῶν εἰκονομαχικῶν διωγμῶν ἡ Τιμία Κεφαλή μετεκομίσθη, γιά διαφύλαξη στά Κόμανα τοῦ Πόντου, ὁπότε ἀνακαλυφθεῖσα - Γ΄εὕρεση - ἀνεκομίσθη καί πάλι στή Κωνσταντινούπολη στίς 25 Μαΐου τοῦ 858.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς Κορινθίους ὅτι ὄχι αὐτός, ἀλλά «ὁ Θεός ...ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις» τῶν χριστιανῶν «πρός φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Τό φρόνημα τοῦτο διεκήρυσσε καί ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ὅταν ἔλεγε! «ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου» (Λουκ. 3,16) καί «οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ἰω. 1,13). Τόν Ἰωάννη τόν ἀπέστειλε ὁ Θεός γιά νά προετοιμάσει τό λαό γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Μεσσία. Ἀξιώνεται νά «ἴδη τό Πνεῦμα καταβαῖνον καί μένον ἐπ’αὐτόν (τόν Κύριο) (Ἰω. 1,33), ἀρχίζει ἀμέσως νά διαλαλεῖ στά πλήθη «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 1,34). Ἦταν μεγάλο ἠθικό ἀνάστημα ὁ Βαπτιστής τοῦ Κυρίου. Ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας του ἦταν ἤδη ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ. «Καί Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρός αὐτοῦ» (Λουκ. 3,3), νά γίνει πρόδρομος τοῦ Μεσσία, δηλαδή νά προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τόν Σωτήρα Χριστό. «Οὐκ εἰμι ἄξιος λῦσαι τόν ἰμάντα τοῦ ὑποδήματος αὐτοῦ» ἀναφωνοῦσε. Αὐτός ὁ «μείζων τῶν Προφητῶν» ὁ μεγαλύτερος ἀπό τούς Προφῆτες, «ἦλθεν κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Λουκ. 3,4). Διαμένει στή ἔρημο διάγοντας ἀσκητική ζωή. Ἦταν ἁπλός καί ἀπέριττος καί ταπεινός, χωρίς καθόλου νά ἐπηρεάζεται ἀπό τή μεγάλη φήμη καί τό κῦρος πού ἀπέκτησε ἀπέναντι τοῦ λαοῦ. Καί αὐτός ὁ Ἠρώδης τόν θεωροῦσε «ἄνδρα δίκαιον καί ἅγιον, καί συνετήρει αὐτόν, καί ἀκούσας αὐτοῦ πολλά ἐποίει καί ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε» (Μάρκ. 6,20).

Λίγο χρόνο μετά τήν βάπτιση τοῦ Κυρίου ὁ Ἰωάννης συλλαμβάνεται καί φυλακίζεται ἀπό τόν Ἠρώδη, τόν ὁποῖον παρεκίνησε σέ αὐτό ἡ παράνομος σύζυγος του Ἠρωδιάς, διότι ὁ Ἰωάννης ἔλεγχε καί ἐκαυτηρίαζε τήν παράνομη αὐτή συμβίωση, καί ἐτόνιζε πρός τόν Ἠρώδη· «οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τήν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. 6,18). Ἀργότερα, ἐπακολούθησε ἡ ἀποτομή τῆς κεφαλῆς καί ὁ αἱματηρός θάνατος τοῦ Ἰωάννη σύμφωνα μέ τίς γνωστές ἐκεῖνες συνθῆκες τοῦ συμποσίου τοῦ Ἠρώδου καί τοῦ χοροῦ τῆς θυγατέρας τῆς Ἠρωδιάδας καί τοῦ ἀνοσίου ὅρκου πρός αὐτή, ὅτι θά ἐπιβράβευε τόν χορό της μέ ὁποιοδήποτε ἔπαθλο ἐπιθυμοῦσε ἐκείνη. Ἡ Τιμία Κεφαλή τοῦ Προδρόμου ὑπῆρξε τό τραγικό ἔπαθλο. Μέ τό αἷμά του ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἐπισφραγίζει τούς ἀγῶνες καί σάν μάρτυρας τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἠθικῆς. Τήν μαρτυρία τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὅτι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» τήν ἔχουμε δεχθεῖ ἀνεπιφύλακτα καί ἐμεῖς, ἐφ’ ὅσον εἴμαστε χριστιανοί. Ἀλλά κατανοοῦμε ἄραγε σήμερα ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀναμένουν ἀπό τούς φέροντας τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ ἀκεραιότητα καί ἀνιδιοτέλεια, ὅπως ἐκείνη τοῦ Βαπτιστῆ καί ζωή ἀνάλογη καί σύμφωνη πρός τή χριστιανική μας πίστη, καί τή διάθεση καί ἀπόφαση νά διατηρήσουμε τή χριστιανική μας γραμμή ὁτιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά μᾶς στοιχίσει; Αὐτή τή μαρτυρία καλούμαστε νά δώσουμε στόν κόσμο γιά τόν Σωτήρα μας Χριστό, «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ».

Τό μεγαλειῶδες ἔργο τοῦ Ἰωάννη ἦταν νά βοηθήσει τούς ἀνθρώπους νά ἔλθουν σέ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καί νά στραφοῦν μέ ταπείνωση πρός τόν Θεό· νά τούς βοηθήσει ἀκόμη μέ τό κήρυγμά του, στό φωτισμό τῆς διανοίας τους. Αὐτός ὁ φωτισμός τοῦ Θεοῦ ἐπηρεάζει ἀποφασιστικά πολλούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγεῖ στή μετάνοια, μετά ἀπό διάφορες προδρομικές, ἄς ποῦμε ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Σέ ἄλλους μέν ἡ «παιδεία Κυρίου ἀνοίγει τά ὦτα»· κάποια δοκιμασία καί θλίψη μαλακώνει τήν καρδιά τους· ἄλλους «τό χρηστόν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιαν ἄγει» (Ρωμ. 2,4). Καί ὄχι σπάνια αὐτοί μεταστρέφονται πρός τό ἀγαθό καί πρός τή γραμμή τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, γιά νά ἀποδεικνύεται ὅτι ὄντως «ὁ Θεός...ἔλαμψεν ...ἐν ταῖς καρδίαις...πρός φωτισμόν», ὅπως λέγει σήμερα τό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. 

Χριστιανοί μου,

ὁ ἀγώνας μας πρέπει νά ἐνταθεῖ. Νά γίνουμε καλύτεροι, πνευματικότεροι καί δραστηριότεροι. Ἐνώπιόν μας προβάλλονται τά παραδείγματα τόσων ἁγίων ἀγωνιστῶν· καί ἰδιαίτερα σήμερα τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἡ μαρτυρία του, τό μαρτύριό του καί τό ἔργο του γιά τόν Χριστό, ἄς διδάξουν καί ἐμᾶς πῶς πρέπει νά ζήσουμε. Ἡ ποιητική λύρα θά παιανίσει καί πάλι:

«Ὁ Ἰωάννης μαρτυρεῖ μέ τή φωνή τοῦ ζῶντος· ...Ποιός μπορεῖ νά προχωρεῖ στούς δρόμους, τούς χαραγμένους μέ φωτιά, φωτιά πού καίει τό ψέμα;» Γένοιτο!

ΠΗΓΗ