«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΣΤ΄ Ματθαίου

(Ματθ. κε΄ 14 -30)

7 Φεβρουαρίου 2021

Ασφαλώς, προνομιούχοι θεωρούνται αυτοί που έλαβαν τα πέντα και τα δύο τάλαντα, τής σημερινής παραβολής. Και μάλιστα, αφού ευτύχησαν να τα διπλασιάσουν και να αμειφθούν γι΄ αυτό. «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ» άκουσαν να τους λέει ο Κύριός τους. Όμως, ας προσέξουμε αυτόν που έλαβε το ένα τάλαντο. Γιατί στην περίπτωση του βρίσκεται η συνηθέστερη περίπτωση.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν αποτελούν τον κανόνα οι προικισμένοι με πολλά τάλαντα, δηλαδή χαρίσματα. Και αυτός ο δούλος με το ένα τάλαντο, μαρτυρεί ότι ο Κύριος δεν άφησε κανένα χωρίς τάλαντο, έστω ακόμα και από ένα τάλαντο. Αυτό επισημαίνει και ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας στην προς Εφεσίους Επιστολή του: «Ἑνί ἐκάστω ἐδόθη ἡ Χάρις» (Εφεσίους Δ΄, 7). Δηλαδή στον καθένα μας εδόθηκε και από ένα χάρισμα.

Αυτό όμως προϋποθέτει, ότι και ο καθένας πρέπει να συνειδητοποιεί, και να εστιάζει στο δικό του τάλαντο. Δηλαδή, να βλέπει στον εαυτό του ποιο χάρισμα, ποια κλίση, ποια ικανότητα διαθέτει. Έτσο, ώστε να αξιοποιήσει, να καλλιεργήσει και να αναπτύξει όπως πρέπει.

Διδάσκει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Με τη λέξη τάλαντο δηλώνεται η δύναμη που έχει κάθε άνθρωπος, είτε σε υπευθυνότητα, είτε σε χρήματα, είτε σε διδασκαλία, είτε σε οποιοδήποτε παρόμοιο πράγμα. Κανένας να μην παραπονιέται, ότι έχει ένα μόνο τάλαντο και δεν μπορεί τίποτα να κάνει. Μπορείς και με ένα να κάνεις σπουδαία...»

Ὠστε βάσει τής σημερινής ευαγγελικής περικοπής βλέπουμε, ότι υπάρχει ευθύνη για κάθε τάλαντο που ελάβαμε, έστω και αν ακόμα το τάλαντο αυτό είναι ένα και μόνο. Και θα λογοδοτήσουμε για ό,τι μάς εμπιστεύθηκε ο Κύριος, όπως είναι η όποια ικανότητα, η θέση, η εξυπνάδα κ.λ.π.

Μάς προτρέπει και ο θείος Απόστολος Πέτρος: «…Ο καθένας σας, σύμφωνα με το χάρισμα που έχει λάβει από τον Θεό, ας εξυπηρετεί με αυτό τους άλλους, σαν καλός διαχειριστής διαφόρων χαρισμάτων τής Χάριτος τού Θεού» (Α΄ Πέτρου, Δ΄ 10).

Ο «πονηρός δούλος και οκνηρός» καθώς ο Κύριος εχαρακτήρισε αυτόν που αμέλησε την αξιοποίηση τού ενός ταλάντου, ελέγχθηκε και κατακρίθηκε, γιατί δεν βρήκε τρόπο αξιοποίησης τού ταλάντου αυτού. Και αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να ξέρουμε, ότι η αδράνεια, η απραξία ή ακόμα και το αίσθημα τής μειονεκτικότητας, δεν έχουν θέση στην ζωή τού συνειδητού Χριστιανού. Γιατί ο κάθε Χριστιανός δεν αγωνίζεται πνευματικά μόνος του. Αλλά η παντοδύναμη Χάρη τού Θεού που μεταδίδεται από την αγία μας Εκκλησία, τού δίνει την προοπτική, την  δύναμη, την δυνατότητα και την ικανότητα να ξεπεράσει οποιαδήποτε μειονεξία και κάθε αποθαρρυντική περίπτωση.

Όπως αυτός που ξεκινά με κάποιο μικρό κεφαλαίο δεν το απεμπολεί, αλλά με κάθε τρόπο φροντίζει να το πολλαπλασιάζει, έτσι αποδοτική, δυναμική, εξελίξιμη με βέβαιη την ελπίδα τού πολλαπλασιασμού των ταλάντων, πρέπει να θεωρούμε την προσωπικότητά μας. Προ παντός, να απομακρύνουμε από τον εαυτό μας την ραθυμία. Γιατί κάτι τέτοιο είναι επικίνδυνο και ολέθριο. Τα τροπάρια τής Μεγάλης Τρίτης πολύ έντονα μας μιλούν γι αυτό.

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να αστοχούν πολυτάλαντοι άνθρωποι, και άλλοι με μέτριες ικανότητες να αναδεικνύονται και να ευδοκιμούν πνευματικά, με τη δύναμη τού Θεού.

Πάντως, σε τελευταία ανάλυση, ο καθένας μας θα κριθεί όχι για τα πολλά ή τα λίγα τάλαντα που είναι δώρα Θεού, αλλά για την καλή χρήση τους. Μακάρι, να το πετύχουμε και εμείς αυτό, όπως το πέτυχαν αυτοί που έλαβαν τα πέντε και τα δύο τάλαντα, Αμήν!

ΠΗΓΗ