Κυριακή Ἀπόκρεω (3–3–2019)

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι...» ἀκούσαμε σήμερα Κυριακή 3 Μαρτίου 2019, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς Τελικῆς κρίσεως ὅπως τήν ὀνομάζουμε, ἤ Κυριακή των Ἀπόκρεω ὅπως ἀλλιῶς τή γνωρίζουμε. Εἶναι ἡ περικοπή πού μᾶς ἐπαναφέρει στήν πραγματικότητα καί μᾶς καλεῖ ἐν ἀρχῇ νά ἀναλάβουμε τήν ἀντιμετώπιση τῆς μόνης ἀλήθειας: ὅτι ἀπό τή στιγμή πού γεννηθήκαμε, τό σίγουρο εἶναι ὅτι θά πεθάνουμε καί ἄν αὐτό εἶναι μόνο ἐν ἀρχῇ, τό τέλος εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία καί ἡ «κρίσις», ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις».

Ἀπό μόνη της ἡ λέξη «κρίσις» μᾶς λέει νά προετοιμαζόμαστε καί νά εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τήν συγκεκριμένη θεϊκή ἐνέργεια. Στήν ἐν λόγω περικοπῆ, τήν ὁποία ὁ Ἱερός Χρυσόστομος τήν ὀνομάζει «ἠδίστην», δηλαδή γλυκύτατη, ὅλοι οἱ πιστοί, ὀφείλουμε νά τή διατηροῦμε στήν μνήμη μας καί νά τή μελετοῦμε ὡς πρόδρομο τῶν ἐνεργειῶν τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας. Ἐξάλλου αὐτό ὁμολογοῦμε καί στό τελευταῖο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν...» καί ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας διατυπώνει τήν προσδοκία τῆς Ἀναστάσεως ἀλλά καί τῆς κρίσεως.

Δυστυχῶς ὅμως, στήν σημερινή ἐποχή πού χαρακτηρίζεται ὡς ἐποχή «οἰκονομικῆς κρίσης», ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Χριστό καί ἀναζητᾶ τόν χρυσό. Ἀναζητᾶ λύσεις γιά νά βγεῖ ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, ἀλλά ἀδιαφορεῖ γιά τήν τελική «κρίση» πού θά τόν ὁδηγήσει στήν αἰωνιότητα καί ὄχι στήν προσωρινότητα. Κοιτάζει τό παρόν καί ἀπουσιάζει ἀπό τή μνήμη τοῦ τό μέλλον, παραγνωρίζοντας ὅτι κάθε μέρα ἀποθνήσκουν ἄνθρωποι καί ὅτι «αὔριο» μπορεῖ νά εἶναι αὐτός πού θά ὁδηγηθεῖ «εἰς τάς οὐρανίους μονάς». Ἐκεῖ πλέον δέν δύναται νά κάνει ἀπολύτως τίποτα, «βίβλοι ἀνοίγονται καί τά κρυπτά δημοσιεύονται», μᾶς διατυπώνει μελωδικά ὁ ὑμνωδός. Ἀλλοίμονο τότε σέ αὐτούς πού δέν εἶχαν μνήμη θανάτου καί σέ ὅσους ἀπατήθηκαν εἴτε ἀπό τά νιάτα τους εἴτε ἀπό τήν ὀμορφιά τους. Μπορεῖ νά ἀκούγεται κακόηχο ἤ καί πικρό ὅτι θά πεθάνουμε, ἀλλά ἡ ἀλήθεια τῆς «ἠδίστης» Εὐαγγελικῆς περικοπῆς περί μνήμης θανάτου καί κρίσεως εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός μᾶς μίλησε καί σήμερα γιά τή Δευτέρα Παρουσία του. Τήν πρώτη φορά ἦρθε γιά νά σώσει τόν κόσμο ἐνῶ τήν δεύτερη γιά νά τόν κρίνει, «ὁ Πατήρ πάσαν τήν κρίσιν δέδωκε τῷ Υἱῷ». Ὁ Υἱός θέλει νά σωθεῖ ὁ κόσμος. Ἐκεῖνοι πού δέν θά σωθοῦν, θά εἶναι μόνο ἐκεῖνοι πού θά τόν ἀρνηθοῦν καί δέν θά θελήσουν νά ἀκούσουν τή διδασκαλία του. Ἐκεῖνοι πού θά λέγουν γιά τό «θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις» ὅτι πιστεύουν, ἀλλά στήν δικαία κρίση θά λέγουν:

«Κύριε, πότε σέ εἴδομεν....;»

Μέ τήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή εἴθε ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει ἀληθινή πίστη στό Θεό, νά ἐφαρμόζει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ γιά ἀγάπη καί δικαιοσύνη καί νά ἔχει μόνιμα μνήμη θανάτου. Νά ξεφύγει ἀπό τή θεωρία καί τή δογματική καί νά ἐφαρμόσει στήν πράξη τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, οὕτως ὥστε τήν ὥρα τῆς τελικῆς κρίσης νά ἀκούσει τό «Δεῦτε οἱ Εὐλογημένοι...». Ἀμήν

π. Κωνσταντίνος Σιόντης

ΠΗΓΗ